In een periode dat we even zonder egels zaten, belde Linda van de Egelopvang met de vraag of we nog een dame wilden opvangen. Het vermoeden bestond dat deze dame, Honda genaamd, zwanger was.
Ja natuurlijk wilden we dat, want het beeld van een nestje baby-egels was wel heel aantrekkelijk! Als Honda inderdaad zwanger was, zou ze binnen 3 tot 4 weken wel moeten bevallen.
Honda groeide goed, maar of dat van de zwangerschap was of gewoon omdat ze zo lekker at was afwachten.Toen er na ruim 4 weken nog geen kleine egeltjes in het hok te bespeuren waren, vermoedden wij toch dat ze schijnzwanger was…
Maar nee hoor, twee dagen later lagen er vier schattige baby-egeltjes met zwart-witte stekels in het hok met moeder er heel beschermend overheen. Suzuki, Kever, Ka-tje en Astra waren geboren!
We lieten de kleintjes lekker met rust. Alleen af en in het hok kijken om te zien of ze er allemaal nog waren en er goed uit zagen. Honda zorgde goed voor haar kroost!
En een paar weken later zagen we ’s avonds niet alleen moeders door de tuin scharrelen, maar kwamen ook de kleintjes, die inmiddels al flink gegroeid waren, naar buiten. “Hup, op naar zelfstandigheid” zal moeders gedacht hebben, “dan heb ik ook rust”.
Niet veel later hoorden we ’s nachts ‘gerammel’ aan het kattenluikje. En aangezien we net een nieuwe kat hadden, ging de verdenking al snel die kant op, want ja het luikje zat ’s nachts dicht. De volgende nacht weer dat gerammel, maar de kat was boven, dus het moet iets anders zijn…
Wat bleek: Honda vond zeker dat ze lang genoeg voor haar kroost had gezorgd en wilde door het luikje naar binnen! Het was de hoogste tijd om moeders uit te zetten.
De kleintjes hebben we nog een aantal weken gehouden, maar nadat ze alle vier hersteld waren van een infectie, zijn ook zij uitgezet in de natuur.
Èn dat is waar we dit uiteindelijk allemaal voor doen!
Auteurs: tuinhouders Annelies en Suzan